Van: Rik Min <r.min@hetnet.nl>
Verzonden: donderdag 26 juli 2018 16:51:07
Aan de Nederlandse pers: Volkskrant; opinie; opinie@trouw.nl; opinie@frieschdagblad.nl; AD
CC: aan Hubert Smeets
Onderwerp: wat zijn dictaturen en/of dictators?

De Nederlandse media weten niet meer wat dictators zijn....

Is er sprake van valse voorlichting?

Graag wil ik hierbij ingaan op een veel voorkomend verschijnsel dat veel progressieve en vrijdenkende mensen als ze het hebben over dictators of dictaturen geen onderscheid maken tussen 'linkse' en 'rechtse dictaturen'. Waarbij 'linkse dictaturen' geen dictaturen zijn maar iets heel anders. Er wordt niet meer nagedacht over de goede of slechte systemen die daar achter zitten. Bijvoorbeeld socialisme of een bevrijdingsbeweging.

Vier woorden zijn in de media niet te vertrouwen. En dat zijn de woorden 'vrij' , 'democratie', 'regiem' of 'diktator'. Deze woorden worden gebruikt voor framing. Dat weten wij eigenlijk allemaal.En toch trappen we er vaak in. Deze woorden hebben een lading van absoluut goed tot absoluut slecht. Wij zijn dan goed, vrij en democratisch en zij die met de woorden dictatuur of regiem worden betiteld, zijn dan slecht. Als een journalist of een persbureau deze aanduiding maar lang genoeg volhoudt in de berichtgeving dan gaat het publiek dat op een gegeven moment gewoon geloven [Bron o.a. Willem Middelkoop 'Patronen van bedrog', Tom Zwitser 'Permafrost', Rik Min, '70 jaar leugens, bedrog en regime changes', Udo Ulfkotte, 'Gekochte journalisten' , etc.]

Elk land heeft een premier en een president. Sommige landen hebben een koning. De rol van een premier is de regering te leiden en de rol van een president (of koning) is het land - als eenheid - bij elkaar te houden. Als een land door inmenging van buiten wordt aangevallen treden er mechanismes in werking die wij ons als wij, westerlingen, (blijkbaar) niet (meer) kunnen voorstellen.Dan gaan de media deze woorden gebruiken om hun publiek op het verkeerde - door hen gewenst - been te zetten. Het NOS-journaal spant al decennia lang de kroon. De Joegoslavie-oorlogen en de Irak-oorlogen werden op die manier - achter onze ruggen om - gevoerd.

Naar mijn mening zijn of waren dictators:

Al deze figuren zijn of waren dictators en zijn door staatsgrepen of regime change (via de USA) (via het Pentagon) (via de deep state) aan de macht gekomen. Dit zijn rechtse krachtfiguren. Ze hebben soms jarenlang gevochten tegen links of tegen het socialisme en hebben de hegonomie van hun eigen of van het kapitalisme (en meestal ook van de USA) in hun land willen herstellen.

Irak, Afghanistan, Libie, Joegoslavie en Syrie kregen woordspelletjes - als 'diktator' en 'diktatuur' - voor hun kiezen. Ook noemen main stream media hun regering of het staatshoofd consequent een 'regime'. Latijns Amerikaanse landen zoals Venezuela en Nicaragua en alle vroegere oost-Europese landen zoals vroeg de Sovjet Unie kennen deze kleinerende en demoniserende opmerkingen, die feitelijk gewoon vormen van illegale inmengingen in andermans aangelegenheden zijn, ook. Het resultaat van deze westerse woordspelletjes, dergelijke inmenging met geraffineerde psychologische methodes en communicatietechnieken, is dat er miljoenen slachtoffers worden gemaakt, allemaal omdat het westen eigenlijk hun grondstoffen wil roven en de onafhankelijkheid van hun land niet accepteert.
Wij worden gebruikt om in te kunnen dutten om zo die spelletjes naar buiten toe te legitimeren.

Uit onze naam worden dan achter onze rug om, landen gedestabiliseerd en hun economie met het mondiale neoliberalisme (kapitalisme / imperialisme) gelijkgeschakeld. Al die mensen die de afgelopen jaren in de Nederlandse pers dictator werden genoemd waren leiders van hun land in een opgedrongen oorlog met - wat ze dan zeggen - "vreedzame middelen". Maar wel pervers.

Daarom moesten en moeten deze leiders - en nu nog steeds - zwart worden gemaakt. De NATO wordt op die manier - van framen en opschrijven - wit gemaakt. Onwelgevallige leiders waren bijvoorbeeld Soekarno (in Indonesie), Ho Chi Minh (in Vietnam), Milosevic (in Joegoslavie), Fidel Castro (in Cuba), Poetin (in Rusland), Saddam Hoessein (in Irak), Kadaffi (in Libie), Stalin (in de Sovjet Unie) en Assad (in Syrie). Het kenmerk van de meesten is dat ze een democratische legitimiteit hebben of hadden. Meestal gewoon gekozen waren of hun land bevrijdden of vrij hielden van onderdrukking en van westerse inmenging. Zij voerden als leus vaak 'socialisme of barbarij'.

Uiteraard zijn deze leiders niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Hun blazoen is door die strijd - en het gebruiken van verdedigend geweld - uiteraard niet ongeschonden. Maar wel in vergelijking met leiders uit de USA (bijvoorbeeld Truman of Bush), de UK (bijvoorbeeld Churchill), Hitler of Mussolini.

Rik Min
Enschede
053 - 4763881 / 4303073
www.RikMin.nl